الحيرهـ علآم ي وآقف ومحتآر ,, علآمي تزود آلآمي ,, هنآ أن مشيت صآر ,, شي حطم آحلآمي ,, هنآ والآ هنآ يآليت ,, هنآ كل مآ مشيت ,, آشوف الدنيآ بعيوني تثير آحلآمي وشجوني آمآني نختلف فيهآ ,, هموم الدنيآ تمحيهآآ الآ يآليت الصبر يخآويني يعلمني و يقويني ,, ويفتح بآب الحلم والعلم ,, وآصير آقدر على الدنيآ آزحزح همي بنفسي ,, وآمسح دمعي بأيدي كبيره لو آسويهآآ ,, آطيح الهم وآضحك له ,, وآبتسم وآنآ آصفق له ,, عرفت وشلون آسويهآ ,, آدآري الهم وآدآويهآ , محآل آوصف شعوري ,, إذآ خرج الحزن من طوري ,, عرفت أعآند الدنيآ ,, وآبكيهآ وآدمرهآ ,, علآمي شآيله كل هالحمل ,, وحنآ بالدنيآ نعمل ,, صحيح الدنيآ مآله دخل ,, وليه آنآ منهآ أزعل ,, علآمي دآيم آحملهآ ,, آسبآب همي وآظلمهآ وهي مآله حيله ,, متحملتني آيآم طويله ,, وآنآ وغيري نقدر بيوم نعيش بعيد عن الهموم وهذي الدنيآ تدوم وكل شي فيهآ مقسوم ,, حرآم إذآ نحملهآ اللوم وحنآ نقدر نغيرهآ وحنآ نقدر نغيرهآ وحنآ نقدر نغيرهآ بقلم : نجود العساف